Sihitaji Pwani Ya Uturuki

2024 Mwandishi: Gavin MacAdam | [email protected]. Mwisho uliobadilishwa: 2023-12-16 13:45

Hakuna jua mgeni, hapa Mikhail Isakovsky alienda mbali sana na uzalendo. Jua juu ya vichwa vyote vya sayari yetu ya bluu ni moja. Na kuhusu pwani ya Uturuki na Afrika, ninakubaliana naye. Kwa kweli, leo, wakati Mrusi yeyote anaweza kuona ulimwengu kwa macho yake mwenyewe bila shida za lazima na umakini wa karibu kwa mtu wake kutoka kwa kikundi kidogo cha raia "wanaostahili", haifai kujinyima raha kama hiyo ya utambuzi. Baada ya yote, uzoefu wako tu utakusaidia kufanya chaguo sahihi. Mwishowe, Muumba, baada ya kumuumba mwanadamu, alimpa upanaji wa maji na ardhi bure kabisa. Na mipaka na vita vya nafasi hizi za wazi vilibuniwa na mtu mwenyewe

Bouquets kutoka utoto

Nilipokuwa mtoto, hatukuwa na makazi ya majira ya joto. Mvulana wa jirani alinipa bouquets ya kawaida ya maua, baada ya ziara za Jumapili na wazazi wake kwenye bustani ya nchi yao kwenye ekari sita za ardhi. Hawakuitwa dacha wakati huo. Harufu ya maua haikuwa kama harufu ya kitanda cha maua katika ua wa nyumba yetu, ambayo tulijitunza wenyewe. Kulikuwa na ubaridi zaidi na hali ya uhuru ndani yake.

Kuangalia majirani (au mizizi ya wakulima imekumbushwa wenyewe), wazazi wangu waliamua kuchukua ekari sita (hawakutoa zaidi wakati huo) na kupanda mboga, mimea na kitanda cha jordgubbar. Kwa kuwa nilikuwa mtoto wa nyumbani sana, sikupenda kwenda kwenye kambi za waanzilishi. Kwa kweli, nilikuwa huko mara moja tu, lakini hisia ya upweke na kutelekezwa ambayo nilipata hapo ilibaki kwenye kumbukumbu yangu kwa maisha yangu yote. Kwa hivyo, nilifurahi sana na upatikanaji mpya wa wazazi wangu na nilikuwa tayari kupalilia vitanda kutoka asubuhi hadi usiku, maadamu hawakunipeleka kwenye kambi ya waanzilishi.

Kuja kwa pili kwa ardhi ya nchi

Kurudi kwa kijiji, kwa ardhi, kulitokea wakati watoto wao wenyewe walikua na kulikuwa na wakati zaidi wa kupumzika. Sasa sitauza nyumba yangu mbaya kijijini kwa pwani ya Uturuki au Maldives.

Vijana hawashiriki maoni yangu juu ya ardhi, lakini mara kwa mara huja kwenye mikusanyiko ya jioni na moto na kebabs na bia. Wakati huo huo, nyasi hukatwa ili angalau kufika kwenye choo bila kukanyaga nyoka ambaye hakualikwa. Wakati mwingine nyoka kama hizi nyeusi na mahiri huingia. Wako raha kijijini: kati ya ua mia, asilimia kumi na tano hadi ishirini wamesimama na madirisha na milango iliyopandwa, na bustani za mboga zimejaa magugu na miiba. Upeo wa yadi kumi juu ya kijiji. Wengine ni wakazi wa msimu wa joto.

Faida ya kijiji chetu ni eneo lake la mwisho. Kijiji kilicho karibu na posta, shule ya msingi na duka ndogo hutenganishwa na kilomita kumi za barabara ya vumbi, ambayo sio kila gari itapita kwenye barabara zenye matope. Na upande wa pili wa kijiji kuna milima ya Wilaya ya Altai na mto unaoendesha kando ya milima. Kwa hivyo, watu "wa nasibu" karibu hawaji kwetu, na ikiwa mtu atatokea, watatofautishwa mara moja na "wao wenyewe."

Kwa sababu ya eneo hili, watu katika kijiji hufunga milango yao wakati wanaondoka kwenda mjini, wakiweka ufunguo pale pale "chini ya zulia" au wakining'inia kwenye mlango wa ukumbi. Vitu havipelekwi mjini kwa msimu wa baridi. Wanaweka tu magodoro, blanketi, mito kwenye meza ili panya wasitafune wakati wa baridi. Hiyo ni Paradiso ya kikomunisti tofauti katika nchi yenye uvumilivu.

Kinachovutia kijiji

Leo, pwani ya Uturuki ni marudio maarufu ya likizo kwa Warusi. Watu huenda huko kuogelea baharini, hushangaza marafiki na ngozi ya shaba, kujifahamisha na tamaduni ambayo ni tofauti na yetu, tazama vituko vilivyozoeleka kutoka kwa picha za vitabu vya kiada na vitabu. Wanaenda kwa siku saba au kumi na nne, kisha warudi nyumbani na kuelewa kuwa hakuna kitu bora kuliko "paa la nyumba yao" katika ulimwengu huu.

Acha paa za nyumba na "huduma zote" katika ua ziwe hazionekani; barabara huteleza baada ya mvua na huvuta gari kwenye shimoni; lakini hewa ya dacha na vijiji ni ya kupendeza vipi, na maghorofa ni makubwa na ya kupendeza.